قرآن:
«وَ رَ وَدَتْهُ الَّتِى هُوَ فِى بَيْتِهَا عَن نَّفْسِهِى وَ غَلَّقَتِ الْأَبْوَ بَ وَ قَالَتْ هَيْتَ لَكَ قَالَ مَعَاذَ اللَّهِ إِنَّهُو رَبِّى أَحْسَنَ مَثْوَاىَ إِنَّهُو لاَ يُفْلِحُ الظَّــلِمُونَ * وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِى وَهَمَّ بِهَا لَوْلاَ أَن رَّءَا بُرْهَـنَ رَبِّهِى كَذَ لِكَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَ الْفَحْشَآءَ إِنَّهُو مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِينَ » .
فَقالَت : أستَحيي مِنَ الصَّنَمِ أن يَرانا .
فَقالَ لَها يوسُفعُ : أتَستَحيينَ مَن لا يَسمَعُ ولا يُبصِرُ ولا يَفقَهُ ولا يَأكُلُ ولا يَشرَبُ ولا أستَحيي أ نَا مِمَّن خَلَقَ الإِنسانَ وعَلَّمَهُ فَذلِكَ قَولُهُ عز و جل : «لَوْلاَ أَن رَّءَا بُرْهَـنَ رَبِّهِى».
امام زين العابدين عليه السلام ـ درباره اين سخن خداوند عز و جل : ـ
زن گفت : خجالت مى كشم كه بت ما را ببيند .
يوسف عليه السلام به وى گفت : «تو از چيزى كه نمى شنود و نمى بيند و درك نمى كند و نمى خورد و نمى آشامد ، حيا مى كنى و من از كسى كه انسان را آفريد و به او آموخت ، حيا نكنم؟!» . اين است معناى سخن خداوند عز و جل : «اگر برهان پروردگارش را نديده بود ...» .
بحار الأنوار عن ابن عباس : مَكَثَ يوسُفعُ عليه السلام في مَنزِلِ المَلِكِ وزَليخا ثَلاثَ سِنينَ ، ثُمَّ أحَبَّتهُ فَراوَدَتهُ ، فَبَلَغَنا - اللّه ُ أعلَمُ - أنَّها مَكَثَت سَبعَ سِنينَ عَلى صَدرِ قَدَمَيها وهُوَ مُطرِقٌ إلَى الأَرضِ ، لا يَرفَعُ طَرفَهُ إلَيها مَخافَةً مِن رَبِّهِ ، فَقالَت يَوما : اِرفَع طَرفَكَ وَانظُر إلَيَّ .
قالَ : أخشَى العَمى في بَصَري .
قالَت : ما أحسَنَ عَينَيكَ!
قالَ : هُما أوَّلُ ساقِطٍ عَلى خَدّي في قَبري .
قالَت : ما أطيَبَ ريحَكَ!
قالَ : لَو سَمِعتِ رائِحَتي بَعدَ ثَلاثٍ مِن مَوتي لَهَرَبتِ مِنّي .
قالَت : لِمَ لا تَقرُبُ مِنّي؟
قالَ : أرجو بِذلِكِ القُربَ مِن رَبّي .
قالَت : فَرشِيَ الحَريرُ فَقُم وَاقضِ حاجَتي .
قالَ : أخشى أن يَذهَبَ مِنَ الجَنَّةِ نَصيبي .
قالَت : اُسَلِّمُكَ إلَى المُعَذِّبينَ .
قالَ : إذا يَكفيني رَبّي .
بحار الأنوار ـ به نقل از ابن عبّاس ـ :
يوسف عليه السلام گفت : «از نابينا شدن چشمانم مى ترسم» .
زليخا گفت : چشم هايت چه قدر زيباست!
يوسف عليه السلام گفت : «دو چشم ، اوّلين عضوهايى هستند كه در قبر بر گونه هايم مى افتند» .
زليخا گفت : چه بوى خوشى دارى!
يوسف عليه السلام گفت : «اگر [بدىِ] بوى مرا سه روز پس از مرگم استشمام مى كردى ، از من فرار مى كردى» .
زليخا گفت : چرا به من نزديك نمى شوى؟
يوسف عليه السلام گفت : «با اين دورى ، به قرب پروررگارم اميد دارم» .
زليخا گفت : بستر من از حرير است ، برخيز و خواسته ام را برآور .
يوسف عليه السلام گفت : «مى ترسم بهره ام از بهشت از كف برَوَد» .
زليخا گفت : تو را به شكنجه گرها مى سپارم .
يوسف عليه السلام گفت : «آن هنگام ، پروردگارم مرا بس است» .