رسول اللّه صلي الله عليه و آله : إذا أحَبَّ اللّه ُ العَبدَ نادى جِبريلَ : «إنَّ اللّه َ يُحِبُّ فُلانا فَأَحبِبهُ» ، فَيُحِبُّهُ جِبريلُ . فَيُنادي جِبريلُ في أهلِ السَّماءِ : «إنَّ اللّه َ يُحِبُّ فُلانا فَأَحِبّوهُ» ، فَيُحِبُّهُ أهلُ السَّماءِ ، ثُمَّ يوضَعُ لَهُ القَبولُ فِي الأَرضِ .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : هرگاه خداوند بنده را دوست بدارد ، به جبرئيل ندا مى كند : «خداوند ، فلانى را دوست دارد . پس او را دوست داشته باش» . در نتيجه ، جبرئيل دوستش مى دارد. پس از آن، جبرئيل در ميان آسمانيان ندا مى كند : خداوند ، فلانى را دوست دارد . پس دوستش بداريد . در نتيجه ، آسمانيان دوستش مى دارند . آن گاه ، زمينه مقبوليت او در زمين فراهم مى شود .
عنه صلي الله عليه و آله : إذا أحَبَّ اللّه ُ عَبدا قَذَفَ حُبَّهُ في قُلوبِ المَلائِكَةِ ، وإذا أبغَضَ اللّه ُ عَبدا قَذَفَ بُغضَهُ في قُلوبِ المَلائِكَةِ ، ثُمَّ يَقذِفُهُ في قُلوبِ الآدَمِيِّينَ .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : هرگاه خداوند ، بنده اى را دوست بدارد ، محبّتش را در دل هاى فرشتگان مى افكند و هرگاه بنده اى را دشمن بدارد ، دشمنى اش را در دل هاى فرشتگان و سپس در دل هاى انسان ها مى افكند .
عنه صلي الله عليه و آله : إنَّ المِقَةَ مِنَ اللّه ِ ، واُلقِيَت مِنَ السَّماءِ ، فَإِذا أحَبَّ اللّه ُ عَبدا قالَ لِجِبريلَ : «إنّي اُحِبُّ فُلانا» ، فَيُنادي جِبريلُ : إنَّ اللّه َ عز و جل يَمِقُ ـ يَعني : يُحِبُّ ـ فُلانا ، فَأَحِبّوهُ ، فَيُنزِلُ لَهُ المَحَبَّةَ فِي الأَرضِ .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : محبّت از خداست و از آسمان فرو افتاده است . از اين رو ، هرگاه خداوند عز و جل بنده اى را دوست بدارد ، به جبرئيل مى گويد : «من فلانى را دوست دارم» . پس جبرئيل ندا مى كند : خداوند عز و جل فلانى را دوست دارد . پس دوستش بداريد .
پس از آن ، محبّتش را به سوى زمين فرود مى آورد .
عنه صلي الله عليه و آله : إذا أحَبَّ اللّه ُ عَبدا مِن اُمَّتي قَذَفَ في قُلوبِ أصفِيائِهِ وأرواحِ مَلائِكَتِهِ وسُكّانِ عَرشِهِ مَحَبَّتَهُ لِيُحِبّوهُ ، فَذلِكَ المُحِبُّ حَقّا ، طوبى لَهُ ، ولَهُ شَفاعَةٌ عِندَ اللّه ِ يَومَ القِيامَةِ .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : هرگاه خداوند ، بنده اى از امّتم را دوست بدارد ، محبّتش را در دل هاى برگزيدگانش و در جان هاى فرشتگان و ساكنان عرشش مى افكند ، تا دوستش بدارند . چنين كسى ، به حقيقت ، دوستدار است . خوشا به حالش! و او را در روز قيامت ، نزد خداوند ، حقّ شفاعت است .