حديث و آيات: ناچارى

عنه عليه السلام ـ في عِلَّةِ تَحريمِ الميتَةِ وَ الدَّمِ و لَحمِ الخِنزيرِ ـ : إنَّ اللّه َ تباركَ و تعالى لَم يُحَرِّمْ ذلكَ على عِبادِهِ و أحَلَّ لَهُم ما سِوى ذلكَ مِن رَغبَةٍ فيما أحَلَّ لَهُم، و لا زُهدٍ فيما حَرَّمَهُ علَيهم ! و لكنَّهُ تعالى خَلَقَ الخَلقَ فَعَلِمَ ما يَقومُ بهِ أبدانُهُم و ما يُصلِحُهُم فَأحَلَّهُ لَهُم و أباحَهُ، و عَلِمَ ما يَضُرُّهُم فَنَهاهُم عَنهُ و حَرَّمَهُ علَيهِم، ثُمّ أحَلَّهُ لِلمُضطَرِّ في الوَقتِ الذي لا يَقومُ بَدَنُهُ إلاّ بهِ ، فَأمَرَهُ أن يَنالَ مِنهُ بِقَدرِ البُلْغَةِ لا غَيرَ ذلكَ .

امام باقر عليه السلام ـ در بيان علّت تحريم مردار و خون و گوشت خوك ـ فرمود : خداوند تبارك و تعالى اينها را بر بندگان خود حرام و جز اينها را برايشان حلال كرد ، نه به اين علّت كه خودش به آنچه براى آنان حلال كرده ميل و رغبت دارد و به آنچه برايشان حرام فرموده بى ميل و رغبت است بلكه خداوند متعال مردمان را آفريده و مى داند كه چه چيزهايى براى بدن آنان مفيد است و به سلامتى آنها كمك مى كند ، پس آن چيزها را براى ايشان حلال و مباح فرمود و مى داند كه چه چيزهايى برايشان زيان آور است، پس آنان را از آن چيزها نهى كرد و برايشان حرام فرمود . اما همين چيزهاى حرام را وقتى انسان به آنها ناچار شود و زندگى و سلامتش در گرو استفاده از آنها باشد، بر او حلال كرد و دستور داد كه به اندازه نياز ، و نه بيشتر ، از آنها استفاده كند .

نمایش منبع

بازگشت به : ناچارى