احادیث رسول خدا صلی الله علیه و آله

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس آيه اى از كتاب خدا را به بنده اى بياموزد، مولاى اوست و شايسته نيست كه آن بنده، او را تنها و بى ياور گذارد و خود را بر او ترجيح دهد؛ كه اگر چنين كند، حلقه اى از حلقه هاى اسلام را پاره كرده است.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ گروهى در خانه اى از خانه هاى خدا براى تلاوت كتاب خدا و مباحثه آن جمع نشدند، مگر اين كه آرامش بر آنان فرود آمد و رحمت فرايشان گرفت و فرشتگان آنان را در ميان گرفتند و خداوند در ميان كسانى كه نزدش هستند، از آنان ياد كرد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بدانيد كه هر كس قرآن را بياموزد و به ديگران آموزش دهد و به آنچه در آن است عمل كند، من او را به سوى بهشت جلو مى رانم و راهنماى او به سوى بهشت هستم.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس به فرزند خود قرآن را آموزش دهد، خداوند گردنبندى به گردن او آويزد كه در روز قيامت همگان از آن شگفت زده شوند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس پيش از بلوغ قرآن بخواند، در كودكى به او حكمت داده شده است.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس كه خدا نعمت حفظ كتاب خود را به او عطا كند و آن كس گمان كند كه به ديگران نعمتى بزرگتر از اين نعمت او داده شده است، بي گمان نسبت به بزرگترين نعمت تحقير و ناسپاسى روا داشته است.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اين مصحفهاى آويزان، شما را گول نزند. خداوند متعال قلبى را كه جايگاه قرآن باشد، عذاب نمى كند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه در اندرونش چيزى از قرآن نيست، همانند خانه اى ويران است.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ به على عليه السلام ـ فرمود : دعايى به تو مى آموزم كه قرآن را فراموش نكنى. بگو: بار خدايا! به من رحمت آر كه تا زنده هستم، هيچ گاه نافرمانى تو نكنم و به من رحمت آر كه در چيزهاى بيهوده، به زحمت نيفتم و نيك انديشى در آنچه تو را خشنود مى كند، روزيم فرما و حفظ كردن كتابت را آن گونه كه به من آموختى با قلبم ملازم و همراه گردان و تلاوت آن را به گونه اى كه تو را از من خشنود گرداند، روزيم فرما. بار خدايا! به وسيله كتابت ديده [بصيرت] مرا روشن گردان و سينه ام را فراخ ساز و زبانم را باز و گويا كن و پيكرم را در راه آن به كار گير و در اين باره با قرآن نيرويم بخش و بر آن كمكم فرما، كه در اين زمينه جز تو كسى كمك نكند. معبودى جز تو نيست.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در دعاى خود ـ گفت : بار خدايا! به من رحمت آر كه تا زنده هستم، هيچگاه نافرمانى تو نكنم و نيك انديشى در هر آنچه تو را خشنود مى سازد، روزيم فرما و حفظ كردن كتابت را بدان گونه كه به من آموختى، با دلم ملازم و همراه گردان و چنان كن كه قرآن را آن گونه كه تو را از من خشنود مى گرداند، تلاوت كنم. بار خدايا! ديده [بصيرت ]مرا به كتابت روشن نما و به وسيله آن سينه ام را فراخ گردان و دلم را با آن شاد ساز و زبانم را به آن باز و گويا كن، بدنم را در راه آن به كار گير و در اين زمينه نيرويم بخش؛ زيرا كه هيچ حركت و قدرتى جز به وسيله تو نيست.